książki

Na inną planetę powinno się podróżować w jakimś celu; u Żuławskich tym celem okazuje się oczywiście nowy początek, oderwanie się od kolein starego porządku, rozpoczęcie wszystkiego od nowa, bez starych błędów.

Trzeba pamiętać, że obaj twórcy mieli wykształcenie filozoficzne (podobnie jak autorzy), podeszli zatem do problemu wykorzenienia oraz zakorzenienia, a także do starego porządku i nowego początku z nieodzownym filozoficznym dystansem i sceptycyzmem.

W Nanokulturze. Wyznania idioty 2, godnym następcy pierwszego tomu, otrzymujemy bardzo intrygujący zestaw tekstów. W jedynce przemawiał do nas Sobota-ekscentryk, Sobota-pisarz, teraz jest to bardziej Sobota-filozof w pełnym tego słowa znaczeniu.

Widać lata pracy na uczelni, doświadczenie badacza współczesnych trendów i tekstów kultury. To już nie tylko cięte felietony, które chłonie się jak knajpiane anegdoty barmana o paradoksach życia, lecz także naukowe wykłady.

Nietzsche we wstępie do Jutrzenki pisał, że w jego książce przedstawiony zostanie przy pracy ktoś, kto wierci, kopie, podkopuje… Autor idzie podobnym tropem, choć przedmiotem swojej sztuki podejrzeń czyni przede wszystkim samego siebie, a jego rozważania stanowią rodzaj fenomenologii własnej psychiki. To rodzaj podróży po swoim wewnętrznym świecie, to również rodzaj rozmowy z samym sobą.

[Fragment wprowadzenia prof. Leszka Kleszcza].

Od Autora:

Moim zamiarem było napisanie książki na temat szczęścia, która byłaby stosunkowo optymistyczna, jednak nie naiwna. Książki uwzględniającej ciemne strony życia i stanowiącej próbę odpowiedzi na pytanie, na ile i jakim sposobem możemy być szczęśliwi w niedoskonałym świecie. Jeżeli zdajesz sobie sprawę, że dążenie do dobrego życia wymaga realizmu i wytrwałej pracy, jest to pozycja dla Ciebie.

Od Autora:

Pierwsza część tej książki jest w znacznej mierze oparta na mojej Filozofii fantastyki wydanej w roku 2016 – wszelako jest to wersja mocno rozszerzona, poprawiona i ubogacona o dwa dodatkowe rozdziały (przedostatni i ostatni – dotyczące odpowiednio: filozofii horroru i filozofii fantasy).

Na część drugą składają się eseje publikowane przede wszystkim w czasopiśmie SFinks, a także prasie naukowej. Tekst Filozofia pisania fantastyki ukazuje się tu po raz pierwszy.

Na zakończenie warto też wspomnieć, że książka ta pierwotnie była pokłosiem serii wykładów, jakie wygłosiłem (i dalej wygłaszam) na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim pod wspólnym tytułem Filozofia fantastyki.

Wieczór trzech psów to obszerny wybór najlepszych dokonań prozatorskich Jacka Soboty.

Spotykamy tu chandlerowskich bohaterów mrocznego Miasta Molocha czy stykamy się z ubraną w szaty fantasy alternatywną historią Męki i Zbawienia.

Kolejna książka w serii Krytycy o fantastyce przybliża postać Jacka Soboty, olsztynianina, wykładowcy na UWM. Sobota jest pisarzem, jego opowiadania zebrano w tomie Padlina (2007). W 2006 ukazała się powieść Głos Boga. Opowiadania publikował w Nowej Fantastyce, Magazynie Fantastycznym, antologiach.

Jacek Sobota zajmuje się też krytyką literacką, pisze eseje o fantastyce, artykuły o filmach. Wyznania idioty zbierają tę publicystykę w jeden, bardzo ciekawy tom.